– analiza i interpretacja treści zawartych w Orędziu Papieża Benedykta XVI na 47. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu;
– rozwijanie zainteresowania portalami społecznościowymi, szczególnie tymi o tematyce religijnej;
– promowanie 47. Światowego Dnia Środków Społecznego Przekazu.
– po katechezie uczeń wylicza nazwy portali społecznościowych;
– po katechezie uczeń omawia zalety i wady funkcjonowania portali społecznościowych;
– na podstawie Katechizmu Kościoła Katolickiego dla młodych Youcat oraz fragmentu Orędzia Jana Pawła II na 18. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu uczeń analizuje zasady etycznego tworzenia mediów i korzystania z nich.
– po katechezie uczeń analizuje i ocenia swoje zaangażowanie w portale społecznościowe;
– po katechezie uczeń wylicza i uzasadnia możliwości wykorzystania portali społecznościowych w ewangelizacji;
– po katechezie uczeń podaje przykłady świadomego korzystania z mediów.
grupowa, zbiorowa.
rozmowa kierowana, miniwykład, metaplan, recepta.
Youcat 459-460; Pismo Święte: Mt 10, 27; arkusze szarego papieru, flamastry, formularze recepty, karta pracy – pajęczyna.
Wyobraźmy sobie sytuację, że ktoś obmyślił algorytm pozwalający na wyszukanie w sieci wszystkiego o dowolnej osobie: dane kontaktowe, informacje o rodzinie, związkach, znajomych, pracy, sposobie spędzania wolnego czasu, o tym, jak wygląda nasz dom, co posiadamy, gdzie wyjeżdżamy na wakacje, co kupujemy, za ile, z jakich usług korzystamy, jakie mamy poglądy, co czytamy, czego się uczymy, z kim prowadzimy korespondencję i na jaki temat. W sieci zostawiamy ślady zawsze i wszędzie. Czy bylibyśmy zadowoleni, gdyby ktoś zebrał wszystkie dane o nas?
– proponujemy uczniom, aby wykonali ćwiczenie (tylko dla swojej wiadomości): „Wypisz na kartce wszystkie informacje o sobie, które kiedykolwiek zamieściłeś w sieci”. Chcemy tym ćwiczeniem uświadomić uczniom problem zostawiania w sieci swoich śladów. Tego ćwiczenia nie kontrolujemy.
1. Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie na świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach! (Mt 10, 27).
Rozmowa kierowana:
– Jakie zadanie stawia przed osobami wierzącymi Jezus Chrystus?
– Jak można odczytać to zdanie biblijne w kontekście Internetu i portali społecznościowych?
Potrzebujemy 4 arkusze szarego papieru. Każdą cześć metaplanu wypełnia jedna grupa. Pracujemy w 3 grupach. Ostatnią część metaplanu (w której udzielamy odpowiedzi na pytanie: Co zrobić?) wypełnią inne grupy utworzone według innego klucza.
– Jak jest? Pytania pomocnicze:
– Po co są portale społecznościowe?
– Jaką funkcję spełniają portale społecznościowe?
– Dlaczego odwiedzacie portale społecznościowe?
– Czy na tych portalach rozmawia się o Bogu?
– Jakie znacie portale chrześcijańskie?
– Jak być powinno? Pytania pomocnicze:
– Czego nie ma na portalach społecznościowych?
– Co zmienilibyście na tych portalach?
– Co sądzisz o wpisach zamieszczanych na portalach?
– Czy ludzie wykorzystują anonimowość na portalach społecznościowych?
– Dlaczego nie jest tak jak być powinno? Pytania pomocnicze:
– Jak oceniasz sposoby komunikowania się ludzi na portalach społecznościowych?
– Co jest największym problemem portali społecznościowych?
– Co sądzisz o anonimowości na portalach społecznościowych?
– Dlaczego w stosunku do ilości portali społecznościowych tak mało portali poświęconych jest ewangelizacji?
Aby uzupełnić ostatnie okienko w metaplanie klasę dzielimy na 6 grup, każda grupa otrzymuje fragment Orędzia Papieża Benedykta XVI na 47. Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu. Na podstawie wyznaczonego tekstu uczniowie poszukują odpowiedzi na pytanie:
– Jak wykorzystać Internet i portale społecznościowe do ewangelizacji?
Grupa I – Wyzwaniem, przed którym muszą stanąć sieci społecznościowe, jest to, aby były one rzeczywiście powszechne: wspomagać je będzie wówczas pełny udział wierzących, którzy pragną dzielić się orędziem Jezusa i wartościami chrześcijańskimi, które krzewią Jego nauczanie. Wierzący dostrzegają bowiem coraz bardziej, że jeśli Dobrej Nowiny nie będzie można poznać także w świecie cyfrowym, to może być ona nieobecna w doświadczeniu wielu osób, dla których ta przestrzeń egzystencjalna jest ważna. Świat cyfrowy nie jest światem paralelnym ani czysto wirtualnym, lecz dla wielu ludzi, zwłaszcza najmłodszych, stanowi część codziennej rzeczywistości. Sieci społecznościowe są owocem ludzkiej interakcji, ale same z kolei nadają nowe kształty dynamice komunikacji.
Grupa II – Autentyczność świadectwa ludzi wierzących, którzy udzielają się w sieciach społecznościowych, staje się wyraźna przez dzielenie się głębokim źródłem ich nadziei i radości: wiarą w Boga bogatego w miłosierdzie i miłość objawioną w Jezusie Chrystusie. Takie dzielenie się polega nie tylko na jednoznacznym opowiedzeniu się za wiarą, ale również na świadectwie. Szczególnie znaczącym sposobem dawania świadectwa będzie służenie innym na drodze poszukiwania prawdy i sensu ludzkiego istnienia przez gotowość cierpliwego i pełnego szacunku angażowania się w pomoc, odpowiedzi na pytania i rozwiewanie wątpliwości.
Grupa III – To naturalne, że ten, kto wierzy, pragnie, zachowując szacunek i wrażliwość, dzielić się swą wiarą z ludźmi, których spotyka w świecie wirtualnym. Ostatecznie jednak, jeśli nasze dzielenie się Ewangelią może wydać dobre owoce, to dokonuje się to zawsze dzięki wewnętrznej mocy Słowa Bożego, które porusza serca, zanim jeszcze podejmiemy jakikolwiek wysiłek. Zaufanie w moc działania Boga powinno zawsze przekraczać wszelką pewność pokładaną w korzystaniu ze środków ludzkich. Także w środowisku wirtualnym, w którym łatwo zabrać anonimowo głos, prowokując konflikt czy obrażając, gdzie grozi zdominowanie treści pogonią za sensacją. My jesteśmy wezwani do uważnego rozeznawania. W związku z tym pamiętajmy, że Eliasz rozpoznał głos Boga nie w silnej, gwałtownej wichurze ani w trzęsieniu ziemi czy w ogniu, ale w „szmerze łagodnego powiewu” (1 Krl 19,11-12).
Grupa IV – Sieci społecznościowe mogą być nie tylko narzędziem ewangelizacji, ale również czynnikiem ludzkiego rozwoju. Na przykład w niektórych sytuacjach geograficznych i kulturowych, gdzie chrześcijanie czują się izolowani, mogą one umacniać poczucie ich rzeczywistej jedności z powszechną wspólnotą wierzących. Sieci ułatwiają dzielenie się bogactwem duchowym i liturgicznym, sprawiając, że ludzie mogą modlić się z żywym poczuciem bliskości tych, którzy wyznają tę samą wiarę. Prawdziwe i interaktywne zaangażowanie w pytania i wątpliwości tych, którzy są dalecy od wiary, powinno nam uzmysłowić potrzebę podtrzymywania naszej wiary w obecność Boga przez modlitwę i refleksję.
Grupa V – Istnieją sieci społecznościowe, które w świecie cyfrowym stwarzają współczesnemu człowiekowi okazje do modlitwy, medytacji lub dzielenia się Słowem Bożym. Mogą one jednak otworzyć także podwoje na inne wymiary wiary. Wiele osób odkrywa bowiem właśnie dzięki kontaktowi, który początkowo miał miejsce on line, znaczenie kontaktu bezpośredniego, doświadczenia wspólnoty, a nawet pielgrzymki – będących nieustannie ważnymi elementami na drodze wiary. Szukając sposobów uobecnienia Ewangelii w środowisku cyfrowym, możemy zaprosić ludzi do przeżywania spotkań modlitewnych lub celebracji liturgicznych w konkretnych miejscach, takich jak kościoły czy kaplice. Nie powinno brakować nam konsekwencji czy spójności w wyrażaniu naszej wiary i świadectwa o Ewangelii w rzeczywistości, w której przychodzi nam żyć – fizycznej czy wirtualnej. Kiedy jesteśmy w jakikolwiek sposób obecni dla innych, jesteśmy wezwani, by umożliwić poznanie miłości Bożej aż po krańce ziemi.
Patroni medialni: