WPROWADZENIE
(autorstwa ks. Marka Lisa)

Troskę wychowawczą możemy odnaleźć w kolejnym Orędziu. Tym razem Papież zwraca uwagę na młodzież. Nowoczesne środki komunikacji zastępują tradycyjne formy wychowania, są zdolne do pokazywania zarówno dobra, jak i zła. Stąd bierze się ogromna odpowiedzialność za najmłodszych odbiorców, spoczywająca na rodzicach, wychowawcach i duszpasterzach.

Drodzy Bracia i Synowie, i Wy, wszyscy ludzie dobrej woli, przede wszystkim zaś Wy, młodzi całego świata!

1   Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu dotyka w tym roku, jesteśmy tego pewni, jednej z najistotniejszych waszych trosk. Stąd temat: Komunikacja społeczna i młodzież.

Któż bowiem nie uświadamia sobie ogromnej odpowiedzialności spoczywającej na wszystkich - wobec historii i Boga - za korzystanie z nadzwyczajnych możliwości oferowanych nam przez środki komunikacji, pomocnych młodzieży w zdobywaniu informacji, w kształceniu, odkrywaniu prawdziwych problemów świata, poszukiwaniu autentycznych wartości życia i w podejmowaniu swojego powołania jako człowieka i jako chrześcijanina?

Jest to rzeczywiście palące pytanie, skierowane do wszystkich ludzi dobrej woli, do wszystkich organizacji prywatnych, narodowych i międzynarodowych, także do Kościoła. Jaka młodzież będzie jutro w tym świecie, który wy dziś budujecie dla niej? Młodzi, jakie społeczeństwo zbudujecie, gdy z kolei wy weźmiecie w swe ręce odpowiedzialność za losy świata? Bracia i synowie, wszystkim wam chcemy powiedzieć w mocnym poczuciu naszej odpowiedzialności pasterskiej: jutro będzie takie, jakie uczynimy z pomocą łaski Bożej.

Nie potrzeba więc chyba przypominać, w chwili gdy zjawisko to z dnia na dzień przybiera coraz większe rozmiary, że prasa, radio, kino, telewizja dążą do przejęcia, a nawet zastąpienia tego, co kontakty rodzinne, szkolne i parafialne, nauczanie nauczycieli i wychowawców - jednym słowem wszystkie tradycyjne źródła kultury - przekazywały od najdawniejszych pokoleń swym spadkobiercom. Dziś nowe źródła wiedzy i kultury tryskają z ogromną mocą oddziaływania na wrażliwość i umysły, wraz z całym szeregiem wydźwięków wyobrażeniowych i ideologicznych wywołanych przez obrazy dźwiękowe i wizualne.

Są to naprawdę wspaniałe środki pozwalające na otwarcie, kontakt, komunikację i współuczestnictwo. Lecz - któż tego nie dostrzega - właśnie pod warunkiem, że realizować będą jedyny cel godny tej nazwy: służbę dla człowieka, każdego człowieka i całego człowieka (zob. Populorum progressio 14). Tymczasem jesteśmy często świadkami tego, że przemysł, który realizuje wyłącznie swoje własne cele, bez skrupułów wykorzystuje wrażliwość dzieci i młodzieży jako konsumentów, których łatwo ściągnąć na strome ścieżki erotyzmu i gwałtu, albo zapędzić na niebezpieczne drogi niepewności, lęków i niepokoju. Nigdy nie będzie przesadna troska wszystkich, by wreszcie zawołać na alarm i położyć kres przedsięwzięciom, które trzeba nazwać korupcyjnymi.

2   Kto nie rozumie naglącej potrzeby takiego wykorzystania środków komunikacji społecznej oraz ich emocjonalnego języka - za sprawą dźwięku, obrazu, barwy i ruchu - by stały się nowoczesnymi narzędziami wymiany międzyludzkiej, zdolnej zaspokoić oczekiwania młodzieży? Ogromną szansą jest obfitość tego pokarmu, pod warunkiem, że pokarm będzie zdrowy, a organizm przygotowany do przyswojenia go sobie bez niebezpieczeństwa zatrucia! Bez wątpienia są to dla wielu młodych cudowne możliwości: skorzystania z różnorodnych form rozrywki, zdobycia szerokiej wiedzy, dla niektórych pierwszej nauki pisania i czytania, dostępu do kultury na wysokim poziomie i doznania smaku autentycznych wartości braterstwa, pokoju, sprawiedliwości i wspólnego dobra. Chcemy to przypomnieć w Światowym Roku Wychowania, ogłoszonym przez Narody Zjednoczone u progu drugiego dziesięciolecia rozwoju.

Jest to ogromne zadanie - naprawdę podnoszące na duchu - dla tych wszystkich, którzy wykorzystują te potężne środki w służbie dla młodzieży. Jaki jednak byłby pożytek z tego wszystkiego, gdyby rodzice i wychowawcy nie pomagali młodzieży w dokonywaniu wyborów, w wyrażaniu osądów, w przyswajaniu tego, co jest im proponowane, w ten sposób, by stali się ludźmi i chrześcijanami w całej pełni; gdyby sama młodzież była bierna, zafascynowana tymi silnymi impulsami, trawiona przez pożądania i niezdolna do ich opanowania? Kto przekaże młodzieży przesłanie życia autentycznego, lojalnego i odważnego, którego młodzież bardziej lub mniej świadomie oczekuje? Setki milionów ludzi zjednoczyły się we wspólnym entuzjazmie wobec zadziwiających obrazów pierwszych kroków człowieka na księżycu. Kto potrafi ich zjednoczyć w podobnej gorliwości wokół Boga miłości, który przyszedł ludzką stopą przemierzać ziemię, by nas wezwać wszystkich do udziału jako synów w życiu Boga żywego, Ojca wszystkich ludzi? (zob. Populorum progressio 21).

3   Wszystkim duszpasterzom, wszystkim - licznym, jak nam wiadomo - kapłanom, zakonnikom, zakonnicom i świeckim, którzy gorliwie angażują się w szukanie poprzez mass media nowego języka, niezbędnego dla głoszenia młodzieży Dobrej Nowiny - nowiny wciąż zadziwiającej - wyrażamy słowa naszej gorącej zachęty. Nikt nie wątpi w to, że dzisiejsza młodzież oczekuje tego orędzia, że spragniona jest świadectwa i potrafi rozpoznać z głęboką radością Tego, który sam jest odpowiedzią na najgłębsze i najbardziej zaskakujące problemy, Tego, który stał się dla nas mądrością, sprawiedliwością i uświęceniem, odkupieniem (1 Kor 1,30). Młodzieży, szukaj Chrystusa, by pozostać młodą (św. Augustyn, Ad fratres in eremo, Sermo XLIV) - Takie jest nasze życzenie, taka jest nasza prośba.

Z życzeniami, by rodzice, wychowawcy, producenci, autorzy i użytkownicy środków komunikacji społecznej wykorzystali ten Światowy Dzień im poświęcony w celu pożytecznej refleksji i owocnych postanowień dla największego dobra młodzieży, kierujemy do wszystkich nasze serdeczne i ufne Błogosławieństwo Apostolskie.

Watykan, 6 kwietnia 1970 roku, w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego

PAWEŁ VI

Źródło:
Orędzia papieskie na światowe Dni Komunikacji Społecznej 1967 – 2002,
Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2002
tłumaczenie z języka włoskiego ks. Marek Lis
© Libreria Editrice Vaticana

Numeracja akapitów oraz pogrubienie niektórych fragmentów tekstu pochodzą od redaktorów strony.